//= $monet ?>
א רויטער צימער, א פלאקערנדיקער ליכט און א זאפטיגע פרוי אין א שווארצער מאסק, מיט קאצן אויערן. אירע פיס זענען אויסגעשפרייט און ווארטן אויף באשטראפט ווערן. איז ניט דאָס וואָס יעדער ברוטאַל מאַטשאָ מענטש חלומט, איז ניט דאָס דער ספּעקטאַקל וואָס זיין מאַרך ימאַדזשאַן? אירע הייזעלעך, וואָס באַנגענדיק פֿון איר מויל, באַטאָנען נאָר איר דערנידעריקונג. מ׳שטופט זי אין גאַנצן אַרײַן, פּאַניקנדיק, נאָר װער װעט זיך באַדויערן פֿאַר איר? אירע האָטערס שווייגן פון זייט צו זייט, איר שפּאַנענדיקן האָן שפּאַצירט שווער איר נאַס לאָך. און מיט דער כלבה איז נישטאָ קיין אַנדער וועג – זי דאַרף מיאוס פאָלגן אַלע באַפעלן פונעם בעלן!
ער איז געווען א צניעותדיקער בחור, און די שוועסטער האט אים גענומען און אים פארדארבן, אים געמאכט לעקן, און צוריק האט זי אפילו נישט אריינגענומען זיין פיק אין מויל, אים נאר מאסטערבירט און ער האט געמעקט. אבער איר קום איז דערוועקן. אזוי האט זי געשפראצט נאר פון דעם שפילצייג. עס איז גוט, אז זי האט עס נישט ארײנגעלײגט אין מויל פון איר ברודער, אדער ער װאלט עס ערשט נישט געכאפט. אָבער איך טראַכטן זי וועט לערנען אים אַלע די שטעלעס און ער וועט ווערן אַ פאַכמאַן כיטרע.